به گزارش مشرق، طبق آمار رسمی اعلام شده با حادثه دلخراش ریزش و آتش سوزی در ساختمان پلاسکو به عنوان یکی از بزرگترین مراکز تجاری تولید و عرضه پوشاک کشور، حدود ۵۶۰ واحد تولید و تجاری نابود شدند.
یکی از ابعاد بررسی این حادثه ناگوار، میزان فرصت شغلی و اشتغال از دست رفته است که برآوردها و تحلیل‌های غیررسمی حکایت از آن دارد با فرض اشتغال به طور متوسط ۵ نفر در هر واحد تجاری، پیش‌بینی می‌شود حدود ۳ هزار فرصت شغلی در این مجتمع از بین رفته باشد.
در حالی این حادثه ناگوار رخ داد که صنعت پوشاک در کنار رَسته‌های شغلی فناوری اطلاعات، گردشگری و حمل و نقل در زمره مشاغل مهم و با ظرفیت اشتغالزایی بسیار بالا قرار دارد.
مطالعات وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نشان می‌دهد در حال حاضر حدود ۵۵۰ هزار نفر در صنعت پوشاک شاغل هستند و امکان افزایش اشتغال تا ۱.۵ میلیون نفر نیز وجود دارد.
با توجه به اینکه گفته می‌شود حدود ۵۶۰ واحد تولیدی و تجاری در این پاساژ مشغول فعالیت بودند، محاسبات صورت گرفته نشان می‌دهد سهم اشتغال ساختمان پلاسکو در صنعت پوشاک کشور حدود ۰.۶ بوده است؛ اینکه یک مجتمع ۱۶ طبقه ۰.۶ از اشتغال صنعت پوشاک کشور را به خود اختصاص دهد، نشاندهنده سهم بسزای آن در اشتغال است.
از طرف دیگر، به گفته ابوالقاسم شیرازی، رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک، واحدهای تولیدی مجتمع پلاسکوی پایتخت به صورت ۱۰۰ درصد، پوشاک داخلی تولید می‌کردند و ارزش اجناس هر واحد تولید به طور میانگین، حدود ۲۰۰ میلیون تومان بوده است.
با این حال، حادثه ساختمان پلاسکو که متاسفانه با خسارات جانی نیز همراه بود، از بُعد دیگر به یکی از پرظرفیت‌ترین مشاغل کشور یعنی صنعت پوشاک ضربه زد.
در عین حال، موضوع دیگری که در راستای حمایت از صاحبان و ذینفعان این مشاغل باید مورد توجه قرار گیرد، اتخاذ سیاست‌های حمایتی و بیمه بیکاری شاغلان و کارگران این مجتمع از سوی دولت و وزارتخانه‌های مرتبط است.
حسین حبیبی، بازرس کانون عالی شوراهای اسلامی کار ایران درباره وضعیت پوشش‌های بیمه‌ای و حمایتی کارگران شاغل در این مجموعه گفت: قطعا طبق قانون، تمام کارگران در زمان قرارداد باید از سوی کارفرمایان خود بیمه شوند؛ اما در صورتی که کارفرمایی در این زمینه، تخلف کرده و کارگر خود را بیمه نکرده باشد، در صورت بروز هر گونه حادثه، تمام کارگران حادثه دیده باید تحت پوشش و حمایت‌های بیمه‌ای قرار گیرند.
حبیبی معتقد است: در صورتی که احیانا کارگری در این اتفاق ناگوار دچار حادثه شده باشد، کارفرما علاوه بر پرداخت ۲۳ درصد حق بیمه خود، باید سهم ۳ درصدی بیمه بیکاری را نیز پرداخت کند.
به هر حال باید منتظر ماند و دید که برآوردهای دقیق، چه رقمی را نشان می دهد و در نهایت، این خسارت چطور برای کارگران جبران خواهد شد.
یکی از ابعاد بررسی این حادثه ناگوار، میزان فرصت شغلی و اشتغال از دست رفته است که برآوردها و تحلیل‌های غیررسمی حکایت از آن دارد با فرض اشتغال به طور متوسط ۵ نفر در هر واحد تجاری، پیش‌بینی می‌شود حدود ۳ هزار فرصت شغلی در این مجتمع از بین رفته باشد.
در حالی این حادثه ناگوار رخ داد که صنعت پوشاک در کنار رَسته‌های شغلی فناوری اطلاعات، گردشگری و حمل و نقل در زمره مشاغل مهم و با ظرفیت اشتغالزایی بسیار بالا قرار دارد.
مطالعات وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نشان می‌دهد در حال حاضر حدود ۵۵۰ هزار نفر در صنعت پوشاک شاغل هستند و امکان افزایش اشتغال تا ۱.۵ میلیون نفر نیز وجود دارد.
با توجه به اینکه گفته می‌شود حدود ۵۶۰ واحد تولیدی و تجاری در این پاساژ مشغول فعالیت بودند، محاسبات صورت گرفته نشان می‌دهد سهم اشتغال ساختمان پلاسکو در صنعت پوشاک کشور حدود ۰.۶ بوده است؛ اینکه یک مجتمع ۱۶ طبقه ۰.۶ از اشتغال صنعت پوشاک کشور را به خود اختصاص دهد، نشاندهنده سهم بسزای آن در اشتغال است.
از طرف دیگر، به گفته ابوالقاسم شیرازی، رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک، واحدهای تولیدی مجتمع پلاسکوی پایتخت به صورت ۱۰۰ درصد، پوشاک داخلی تولید می‌کردند و ارزش اجناس هر واحد تولید به طور میانگین، حدود ۲۰۰ میلیون تومان بوده است.
با این حال، حادثه ساختمان پلاسکو که متاسفانه با خسارات جانی نیز همراه بود، از بُعد دیگر به یکی از پرظرفیت‌ترین مشاغل کشور یعنی صنعت پوشاک ضربه زد.
در عین حال، موضوع دیگری که در راستای حمایت از صاحبان و ذینفعان این مشاغل باید مورد توجه قرار گیرد، اتخاذ سیاست‌های حمایتی و بیمه بیکاری شاغلان و کارگران این مجتمع از سوی دولت و وزارتخانه‌های مرتبط است.
حسین حبیبی، بازرس کانون عالی شوراهای اسلامی کار ایران درباره وضعیت پوشش‌های بیمه‌ای و حمایتی کارگران شاغل در این مجموعه گفت: قطعا طبق قانون، تمام کارگران در زمان قرارداد باید از سوی کارفرمایان خود بیمه شوند؛ اما در صورتی که کارفرمایی در این زمینه، تخلف کرده و کارگر خود را بیمه نکرده باشد، در صورت بروز هر گونه حادثه، تمام کارگران حادثه دیده باید تحت پوشش و حمایت‌های بیمه‌ای قرار گیرند.
حبیبی معتقد است: در صورتی که احیانا کارگری در این اتفاق ناگوار دچار حادثه شده باشد، کارفرما علاوه بر پرداخت ۲۳ درصد حق بیمه خود، باید سهم ۳ درصدی بیمه بیکاری را نیز پرداخت کند.
به هر حال باید منتظر ماند و دید که برآوردهای دقیق، چه رقمی را نشان می دهد و در نهایت، این خسارت چطور برای کارگران جبران خواهد شد.
